|
Terugblik op een jaar Diversitas
Terugblik op een jaar Diversitas
ÉÉN JAAR DIVERSITAS Het diversitas-project heeft z’n eerste jaar achter de rug. Al wandelend (pelgrimerend) zochten én vonden we het gesprek. We kijken terug op goede bijeenkomsten. Maar wat maakte deze bijeenkomsten nu zo kostbaar? Wat was, terugkijkend, de waarde van al die gesprekken. Verschillende deelnemers kijken ieder op eigen wijze terug. “Gelegenheid bieden om een open gesprek aan te gaan over mijn geloof; iets wat ik normaalgesproken lastig en niet-vanzelfsprekend vind om te doen. Dit helpt mij om na te denken over vragen als: wat geloof ik eigenlijk, waarom geloof ik? Iets wat me best bezig houdt, maar waar ik mezelf weinig gelegenheid voor geef om over te denken / op te reflecteren. Ik vind het boeiend om te horen wat en hoe anderen geloven. Dat borrelt dan in de weken na de wandeling langzaam verder en daar heb ik zelf veel aan. De openheid die ik ervaar in de Diversitas wandelingen en de inspiratie die er vanuit gaat (zeker ook in de voorbereidingen) maakt dat ik ook (iets) makkelijker met anderen over mijn geloof praat, wat ik waardevol vind”. "Vanuit de geloofstraditie letterlijk en figuurlijk in de ruimte komen. De wind in je haren voelen, lucht,wolken en bomen om je heen. Vrijheid voelen, geen beknelling, geen rituelen. Alleen de ander en jij. Luisteren en gehoord worden. Je veilig voelen om te delen. Je open stellen voor wat de ander, je naaste, met je wil delen en wat jij met de ander wil delen. Ervaren dat wij allen zoekende gelovigen zijn. Vanuit deze kwetsbaarheid dichterbij elkaar komen, dichterbij Hem komen. Het zoeken naar nieuwe vormen van vieren, van gemeente van Christus zijn zet de deur open naar de wereld om ons heen.” "Persoonlijk word ik geraakt en geïnspireerd door oude woorden van wijsheid en levenskunst. (Opgegroeid en opgevoed met het geloof en in de traditie van de Bijbel is het BijbelWoord mij uiterst dierbaar, maar niet exclusief.) Ik ben er van overtuigd dat deze Woorden vandaag voor velen inspiratie en zeggingskracht hebben. Ik ervaar dat er altijd weer andere wegen gevonden moeten worden, deze Woorden te laten spreken. Ik ervaar grote rijkdom en gebonden vrijheid in de traditie. Tegelijk ervaar ik de knellende en knechtende banden van diezelfde traditie. In een zoektocht om de Woorden telkens opnieuw te laten horen, in een zoektocht naar betekenis voor vandaag, ontdoen we ons allereerst van alle vormen. Bewegende voeten en modderige aarde, lucht, ruimte en medemensen zijn de enige ingrediënten. En een eindeloze nieuwsgierigheid naar de medemens, naar God, naar mijzelf. Diversitas is voortdurend (iedere keer opnieuw) een waagstuk. Een waagstuk in het zoeken naar verbondenheid, een waagstuk om geraakt te worden door wat de Ander mij zegt." “In een reguliere kerkdienst komen voor mij twee kostbare waarden samen: gemeente en liturgie. Kerkdienst is zo-gezegd ‘gemeente die liturgie doet’. In Diversitas op zondagmorgen laten we in feite beide los. We laten liturgie los in het inmiddels breed gedeelde besef dat de overgeleverde vormen anno nu voor heel veel mensen niet meer voldoen. Maar misschien laten we, als we eerlijk durven zijn, evenzeer gemeente los. Vanuit het besef dat eveneens gemeente voor heel veel mensen anno nu niet meer onbemiddeld kan. Immers, wat is dan het ‘gemene’ van die ‘gemeente’? Daarom lopen we twee aan twee. Omdat dat de enige manier is waarop we de verschillen aan kunnen. Jij bent niet ik – dat is de moeilijke, en tegelijk kostbare, ontdekking van elke pelgrimage. We moeten eerst door de verschillen heen. Of er gaandeweg weer gemeente komt… en liturgie? Op hoop van zegen.” "Soms vraag ik me af waarom de kerk zo weinig zinzoekers weet te trekken. Is misschien de theologie te ver weggedreven van het gewone leven? Een hulpmiddel zou dan kunnen zijn om in kleine groepen (m.i. ook tweegesprekken) bij elkaar te komen en te praten over het leven. En dan vooral waar het stukliep. Of waar je dacht: nu red ik het niet meer. Of: hoe nu verder? Niet praten over de ander, maar over jezelf. En hoe je dan toch een weg vond, hoe je terugkeerde, of op een goed idee kwam. Dit zijn gesprekken voor gelovigen en ongelovigen. Uiteindelijk zou je van het individuele naar iets gezamenlijks kunnen komen. Een volmaakte God en onvolmaakte mensen, hoe kunnen die weer bij elkaar komen. Niet door theologen laten zeggen waar we het over moeten hebben, maar beginnen bij de kwetsbaarheid en het beleefde leven. Dáár zit de wijsheid van mensen.” “Diversitas gaat (voor mij) over de wens om opnieuw aangeraakt te worden in elkaar, in het geloof en in dat wat je bezig houdt. We zijn op weg en hebben geen pasklare antwoorden. We hebben weinig vormen en rituelen, we hebben vooral elkaar. Om aangeraakt te worden hebben we de uitwisseling met elkaar nodig. Het letterlijk samen in beweging zijn en wandelen in de natuur helpt daarbij. Na de inleiding rondom een thema, tijdens de wandeling, stellen we ons open voor de ontmoeting, we vertellen de ander over onszelf, over de vragen die spelen, over wat leeft in ons hart. We luisteren naar de ander en laten de woorden bezinken. We zijn benieuwd, stellen vragen en zijn soms samen stil, omdat we het ook niet weten. Tijdens de kleine pelgrimage op de zondagochtend van Diversitas komen we al lopend en mijmerend tot contact…wat dat voor een ieder betekent weet de wandelaar. ” | ||
| terug | ||
Coventrygebed weer in De Wonne
31-01-2025
om
13:15 uur
meer details
.gif)
