|
Nieuwjaarstoespraak 2020
Nieuwjaarstoespraak 2020
Nieuwjaarstoespraak 2020 Marjolein Dohmen-Janssen, voorzitter van Protestantse Gemeente Enschede Lieve mensen, het is alweer 5 januari. Het nieuwe jaar is alweer 5 dagen oud, maar voor we verder kijken naar de volgende 361 dagen, kijken we even terug naar wat 2019 ons gebracht heeft. We waren hier goed en wel klaar met onze nieuwjaarsborrel toen de Nashville verklaring verscheen. Wat was ik blij dat ik juist in mijn toespraak die ochtend had benoemd dat ik trots was met ons lidmaatschap van de stichting “wij de kerk” waarmee we laten zien dat iedereen zich bij ons welkom mag voelen, ongeacht geslacht of seksuele geaardheid. Bovendien hadden we toevallig de volgende dag een moderamen vergadering. Dat was mooi want dan konden we direct bepalen hoe we hierop zouden reageren. Wat ben ik toch naïef. 24 uur is in deze tijd van internet en sociale media natuurlijk veel te lang. Gelukkig waren onze pastores al aan de slag met een verklaring en ik was blij dat wij - met krachtiger bewoordingen dan de landelijke kerk durfde te doen - afstand namen van de Nashville verklaring. Een kleine 10 dagen later bleek een ongeluk in een klein hoekje / bochtje te zitten. Een klein stukje van de weg was glad en Ellen viel van de fiets. Opnieuw bleek ik - maar velen met mij - naïef; of misschien mooier gezegd het bleek dat velen van ons in wezen optimistisch zijn. Iedereen dacht dat Ellen met een paar weken wel weer de oude zou zijn. En dus zochten we niet echt naar een structurele oplossing en modderden wat aan. Helaas duurde het herstel veel langer en dat was - vooral voor Ellen natuurlijk – zwaar. Maar dan blijkt dat uit zoiets vervelends ook iets moois kan ontstaan. Diakenen en vrijwilligers van het city-pastoraat stonden op en namen taken over en in goed overleg spraken we af welke taken de andere pastores wel, maar ook welke ze niet op zich konden nemen. En zo kon in de zomer gelukkig de re-integratie van Ellen starten en ook dat bleek waardevol. Want dit traject noopte meerderen van ons om ruimte te maken voor reflectie en bezinning op wat we doen en waarom. Dat leverde waardevolle gesprekken op voor alle partijen. En wat zijn we blij dat Ellen nu weer helemaal hersteld is en met vernieuwde energie aan het werk is voor de Ontmoetingskerk, het city-pastoraat en de rest van de stad. Terug naar januari. Op 30 januari werd het kerkasiel in de Bethelkerk in Den Haag wegens succes beëindigd. Na een continue kerkdienst van meer dan 3 maanden, waar ook pastores en leden van de Protestantse Gemeente Enschede aan deelnamen kondigde het kabinet maatregelen aan, waardoor vele honderden kinderen in Nederland mochten blijven. Zelf ben ik niet in Den Haag geweest, maar van velen heb ik begrepen wat een bijzondere ervaring het was om daar een stukje van mee te maken en aan bij te dragen. Direct daarna hadden we op 2 en 3 februari kerkenraadsweekend over de toekomst van de muziek in de kerk. Samen met muzikanten en andere betrokkenen keken we als kerkenraad naar wat de context doet met een lied. Hoe een smartlap van Andre Hazes opeens een heel andere lading krijgt wanneer het gezongen wordt in de Passion. We stonden stil bij de verschillende liturgische en muzikale tradities waar de Ontmoetingskerk uit voort komt. Wat waren dat leuke en verhelderende ontdekkingen. En we zagen hoe lastig het soms kan zijn om al die verschillende kleuren in één kerk te verenigen. Vooral omdat ze allemaal goed zijn, maar je ze niet zomaar kunt mengen. Het heeft geleid tot enkele inspirerende vervolggesprekken en bijeenkomsten over muziek in de kerk, waar u al de vruchten van hebt kunnen plukken, zoals u gemerkt zult hebben aan de prachtige solozang van Jacqueline Beimers in de advent, de muzikale bijdragen in de kerstnachtdienst, het koperkwartet op kerstmorgen en het piano-klarinet-duo op 29 december. Beste mensen, ik ben inmiddels ruim 5 minuten verder en we zitten nog maar begin februari. Dat gaat niet goed, want u wil ook nog aan de borrel zo meteen. Ik zal de turbo er wat op zetten. Wat was er nog meer voor moois dit jaar?
Ten eerste wordt het een feestelijk jaar, want in september bestaat de Ontmoetingskerk alweer 5 jaar en vieren we ons eerste lustrum. Wat vliegt de tijd nietwaar? De eerste ideeën voor een mooi programma zijn in de maak, met een vervolg op het inspirerende symposium van 5 jaar geleden en natuurlijk een feestje zoals we dat in de Ontmoetingskerk wel weten te vieren. In de zomer gaan 11 jongeren en twee begeleiders gaan op diaconale werkvakantie naar Armenië. In Vayk gaan ze helpen bij een dagopvangcentrum voor kinderen. Wat een mooi initiatief! Het komend half jaar gaan ze door met inzamelen van geld voor deze reis en dit project. We zijn benieuwd naar hun ervaringen. Verder zijn we met de landelijke kerk, de Universiteit en de Hogeschool in gesprek over de nieuwe invulling van het studentenpastoraat, of misschien gaat het wel academiepastoraat heten. Bedoeld om als kerk present te zijn bij zingevingsvragen, keuzes in het leven of gebeurtenissen van vreugde en verdriet; en niet alleen voor studenten maar ook voor alle andere betrokkenen. Maar er zijn ook wel zorgen. De begroting laat zien dat we het jaar verwachten af te sluiten met een substantieel financieel tekort. Dat betekent niet direct dat we allerlei zaken moeten stoppen of opheffen. Door de goede keuzes in het verleden, hebben we nog behoorlijk wat reserves. Anderzijds zijn de kosten hoog. Traktementen van predikanten (ik kende het woord niet toen ik de kerkenraad in ging, maar dat is gewoon salaris), kosters, organisten, het kerkelijk bureau, onderhoud van ons gebouw en alle activiteiten, moeten allemaal betaald worden uit uw bijdrage aan kerkbalans. We krijgen als kerk tenslotte geen subsidie van welke organisatie dan ook. En we kunnen niet jaar in jaar uit interen op ons vermogen. We hopen dus dat u de Protestantse Gemeente Enschede zult blijven ondersteunen. Voor de kerkenraad is dit een aanleiding om goed na te denken over waar we naar toe willen. Maar dat heeft zeker niet alleen een financiële reden. Jarenlang was het duidelijk waar we naar toe gingen; wat de stip op de horizon was: het samengaan in de Ontmoetingskerk en het vormen van één gemeente vanuit de vijf verschillende wijken. Dat is allemaal gerealiseerd en daar mogen we trots op zijn, maar het roept ook de vraag op: En nu? Wat doen we nu en waar willen we naar toe? Ik denk dat we nog meer dan voorheen onze blik naar buiten kunnen richten, maar de stad en de wereld. De plannen voor het studentenpastoraat en de reis naar Armenië zijn daar al mooie voorbeelden van. En we willen kijken naar de toekomst. Hoe moet de kerk van de toekomst eruit zien? Het blijkt dat we deze vragen op een goed moment stellen. 2020 is voor Chinezen namelijk het jaar van de Rat en blijkbaar kenmerkt het jaar van de rat zich door vernieuwing. Volgens de legende was de Rat de eerste die verscheen toen Boeddha alle dieren bij zich riep. De Rat is altijd enthousiast en nieuwsgierig. Het jaar van de Rat is niet alleen het eerste jaar van een nieuwe cyclus, het is ook de start van vernieuwing en vooruitgang. Ratjaren zijn pioniersjaren en moedigen mensen aan om hun dromen te verwezenlijken. Laten we dat komend jaar doen. Met elkaar in gesprek over onze dromen van de kerk van de toekomst en een stap zetten om die te verwezenlijken. Ik wens u allen een gezegend 2020! | ||
| terug | ||
Coventrygebed (tijdelijk in de Ontmoetingskerk - vrij toegankelijk).
27-11-2020
om
13:15 uur
meer details
.jpg)
.gif)